Mimo postępu technologicznego i zdobyczy kosmicznych, które nastąpiły od tego czasu, niebo dla większości z nas jest raczej tajemniczą i odseparowaną od reszty krajobrazu materią. Patrząc na chmury nie widzimy zmian klimatu ani nie jesteśmy w stanie zidentyfikować swojego położenia w przestrzeni. Niebo wydaje się być statycznym i przezroczystym tłem dla dziejących się na Ziemi zjawisk. W rzeczywistości jest jednak dynamicznym bytem, który zmienia się pod wpływem działalności człowieka. Wyodrębniamy coraz to nowe typy chmur, a te, na które patrzyli nasi przodkowie prawdopodobnie zanikły, tak samo jak wiele współczesnych im gatunków roślin i zwierząt.
Zaproponowane poniżej ćwiczenie jest próbą udokumentowania lokalnych „rezerwatów nieba”. Ma na celu uwrażliwienie odbiorców na zmiany zachodzące w ich najbliższym otoczeniu oraz uświadomienie, że częścią tego ekosystemu są zmieniające się chmury. Pytania pojawiające się w instrukcji mają przekierować myślenie o krajobrazie w stronę towarzyszących mu zjawisk atmosferycznych, oraz poszerzyć postrzeganie otaczającej nas przestrzeni.
Ćwiczenie może wykonywać każdy, niezależnie od zdolności manualnych.
Instrukcja:
- Przygotuj zapas kartek do szkicowania, najlepiej w tym samym formacie – na przykład A4 złożone na pół i przecięte.
- Wybierz narzędzia do rysowania. Możesz zdecydować się na jeden przyrząd, którym będziesz za każdym razem rysować (na przykład czarny flamaster) lub dobierać przyrządy w zależności od obserwowanej aury (ołówki różnej grubości, kredki, farby). Wybrane przez Ciebie narzędzia determinują efekt finalny – mogą to być abstrakcyjne i zgeometryzowane szkice lub realistyczne przedstawienia, spróbuj jednak zachować spójność na przestrzeni czasu.
- Spójrz za okno i wybierz jakiś fragment obserwowanego nieba. Staraj się wykonywać po jednym 3-minutowym szkicu dziennie z tej perspektywy, pamiętając o zanotowaniu daty i godziny jego sporządzenia.
- Powtarzaj obserwowanie i szkicowanie Twojego nieba przez przynajmniej kilka tygodni. Po zgromadzeniu większej liczby szkiców ułóż je obok siebie tak, aby widzieć możliwie jak najwięcej na raz.
- Przyjrzyj się dokładnie powstałej linii czasu. Czy dostrzegasz jakieś prawidłowości lub powtarzające się schematy? Czy pamiętasz pogodę panującą w poszczególnych dniach? Lub może potrafisz rozpoznać pory dnia na podstawie rysunków?
- Kontynuuj szkicowanie i oglądanie nieba przez dowolny czas. Notuj swoje przemyślenia związane z obserwacjami – być może zaczniesz inaczej postrzegać swoją przestrzeń lub nauczysz się rozpoznawać zbliżające się zmiany aury.
Autorka: Zofia Gala
